Jump to content

Վալենտինա Սավինովա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վալենտինա Սավինովա
ռուս.՝ Валентина Никифоровна Савинова
Ծնվել էփետրվարի 8, 1937(1937-02-08)[1]
ԾննդավայրNovaya Vasiljevka, Ստավրոպոլսկի շրջան, Սամարայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[2]
Մահացել էփետրվարի 26, 1996(1996-02-26)[1] (59 տարեկան)
Մահվան վայրՏոլյատի, Սամարայի մարզ, Ռուսաստան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մայրենի լեզուռուսերեն
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ, plastering և painter and varnisher
ԱշխատավայրQ4245579?
Զբաղեցրած պաշտոններԽՍՀՄ գերագույն խորհրդի պատգամավոր
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
Պարգևներ և
մրցանակներ

Վալենտինա Նիկիֆորովնա Սավինովա (ռուս.՝ Валентина Никифоровна Савинова, փետրվարի 8, 1937(1937-02-08)[1], Novaya Vasiljevka, Ստավրոպոլսկի շրջան, Սամարայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[2] - փետրվարի 26, 1996(1996-02-26)[1], Տոլյատի, Սամարայի մարզ, Ռուսաստան), վերամշակման կոմպլեքսային բրիգադի բրիգադիր, Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս, ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր, ԽՍՀՄ Պետական մրցանակի դափնեկիր։ Տոլյատի քաղաքի պատվավոր քաղաքացի։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վալենտինա Իվանովան ծնվել է 1937 թվականին Նովայա Վասիլևկա գյուղում[5], գեղջկական բազմազավակ ընտանիքում։ Նա ունեցել է ութ եղբայր և քույր։ 1952 թվականին կոլտնտեսուհին սկսել է աշխատանքային գործունեությունը. ղեկավարել է եգիպտացորենի աճեցման երիտասարդական օղակը։ Ամուսնացել է Նիկոլայ Սավինովի հետ[6]։

Նիկոլայը ատաղձագործ է աշխատել Կույբիշևհիդրոշինում, երիտասարդները ստացել են բնակարան[7] և 1956 թվականին տեղափոխվել են հարևան Ստավրոպոլ (այժմ՝ Տոլյատի)[6]։ Վալենտինան որոշել է քաղաքային մասնագիտություն ստանալ, ավարտել է սվաղող-ներկարարի դասընթացները[7], նաև աշխատանքի է տեղավորվել «Կույբիշևհիդրոշինում», կարճ ժամանակ անց նա արդեն սկսել է ղեկավարել բաժինների օղակը, այնուհետև դարձել բրիգադիր[6]։

Սավինովան երկու տասնամյակ ղեկավարել է «Կույբիշևհիդրոշինի» «Ժիլստրոյ-3» բրիգադը։ Հայտնի է դարձել նրանով, որ ակտիվորեն պայքարել է հավելագրումների դեմ, կիրառել է աշխատանքի նոր մեթոդներ։ Նրա բրիգադն առաջիններից է եղել, որ ներդրել է հոսքային բրիգադը, ինչը օգնել է կրճատել շինարարության ժամկետները և բարելավել աշխատանքների որակը։ Տոլյատիում մասնակցել է 8 դպրոցների, 18 000 մ2 բնակարաններ, երկու մանկական կոմբինատների և մի շարք այլ օբյեկտների կառուցմանը[6]։ 1966 թվականի հոկտեմբերին գործունեության յոթնամյակի պատվին Վալենտինա Սավինովան պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշանով[8]։

Սավինովան մեծ ուշադրություն է դարձել երիտասարդների հետ աշխատանքին, փորձել է սովորեցնել նրանց վարպետության բոլոր գաղտնիքները, պարգևատրվել է Երիտասարդների դաստիարակ նշանով։ Տոլյատիի լրագրող և գավառագետ Վ. Իվանովի գնահատմամբ՝ Սավինովան աշխատանքի տարիների ընթացքում նախապատրաստել է բաժինների շուրջ հազար վարպետ, այդ թվում վիետնամցի մասնագետներ, որոնք վերապատրաստվել են Տոլյատիում[7][6]։ Որպես արտադրության առաջամարտիկ՝ բազմիցս հանդես է եկել սոցիալիստական երկրներում փորձի փոխանակմամբ զբաղվող պատվիրակությունների կազմում[6]։

Վարել է ակտիվ հասարակական աշխատանք։ Ընտրվել է ժողովրդական պատգամավորների մարզային խորհրդի պատգամավոր, ԽՄԿԿ մարզկոմի անդամ[6]։ 1966 թվականին Վալենտինա Սավինովան ընտրվել է ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր[9], 1976 թվականին եղել է ԽՄԿԿ-ի XXV համագումարի պատվիրակ[6]։ Ընդ որում, Սավինովան այդ հասարակական աշխատանքը կատարել է առանց արտադրությունից դուրս գալու, նրա բրիգադը կայուն ձևով կատարում էր ամսական 150-200 տոկոս պլան[7]։

1982 թվականին «աշխատանքի մեջ ակնառու նվաճումների, ստեղծագործական նախաձեռնողականության, կիրառման արդյունավետության բարձրացման մեջ մեծ ավանդի, շինարարության մեջ առաջավոր փորձի ներդրման համար» Սավինովային շնորհվել է ԽՍՀՄ պետական մրցանակ[6]։

Մեծացրել է որդուն։ Կրտսեր քույրը՝ Զոյան ևս եղել է սվաղող-ներկարար, աշխատել էր Վալենտինայի բրիգադում, իսկ հետագայում ղեկավարել է այն[10]։

Կյանքի վերջին տարիներին Վալենտինա Նիկիֆորովնան ծանր հիվանդ էր, կաթվածահար է եղել։ Մահացել է 1996 թվականին[10]։

Մրցանակներ և կոչումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Данилова Р. Почетные граждане г. Ставрополя, города Тольятти, городского округа Тольятти: (ռուս.) — Тольяттинский краеведческий музей, 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Астахов Е. Е. Три шага в будущее (ռուս.): Записки писателя о людях и делах Куйбышевгидростроя — Самара: Куйбышевское книжное издательство, 1981. — С. 39. — 128 с.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Почетные граждане Ставрополя — Тольятти 1868—2016 (ռուս.) — Тольятти: Шторм, 2017. — С. 104–105. — 207 с. — 1000 экз. — ISBN 978-5-9906655-0-7
  4. ↑ Герой Социалистического Труда Савинова Валентина Никифоровна
  5. ↑ Астахов, 1979, էջ 172
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 Почетные граждане Ставрополя — Тольятти 1868—2016 (ռուս.) — Тольятти: Шторм, 2017. — С. 104—105. — 207 с. — 1000 экз. — ISBN 978-5-9906655-0-7</includeonly
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Иванов, 2005
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5  Վալենտինա Սավինովա «Երկրի հերոսներ» կայքում
  9. ↑ «Депутаты Верховного Совета СССР VII-го созыва 1966—1970» (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ դեկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 12-ին.
  10. ↑ 10,0 10,1 Лобода, 2004
  11. ↑ Решение городского Совета народных депутатов № 272/11 от 17 мая 1982 года

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Астахов Е. Е. Повесть о друге — М.: Советская Россия, 1979. — С. 172–180. — 309 с.
  • Астахов Е. Е. Три шага в будущее: Записки писателя о людях и делах Куйбышевгидростроя — Самара: Куйбышевское книжное издательство, 1981. — С. 39–44. — 128 с.
  • Астахов Е. Е. Право на биографию — М.: Политиздат, 1976. — С. 216–237. — 311 с.
  • Созидатели. Строительный комплекс Ставрополя – Тольятти : 1950 – 2000 / под ред. С. Г. Мельник — Тольятти: Этажи-М, 2003. — С. 329. — 448 с. — 2000 экз.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Савинова Валентина Никифоровна» (ռուսերեն). Администрация городского округа Тольятти. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 13-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link)
  • «Савинова Валентина Никифоровна» (ռուսերեն). Муниципальное бюджетное учреждение культуры городского округа Тольятти «Библиотеки Тольятти». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 13-ին.
  • «Савинова Валентина Никифоровна 1937 г. р.» (ռուսերեն). Тольяттинский краеведческий музей. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 30-ին.
  • Валерий Иванов Поколение бессребреников // Вольный город : газета. —Тольятти, 2005. — № 91 (151). — С. 4.
  • Виктория Лобода Валентина — значит сильная // Веста : газета. —Тольятти, 2004. — В. Спецвыпуск «Почётные граждане города Тольятти». — С. 11.
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վալենտինա_Սավինովա&oldid=9796787» էջից